3.10. Steun in de vorm van loonsubsidies voor werknemers om ontslagen tijdens de COVID-19-uitbraak te vermijden
42. Om de werkgelegenheid veilig te stellen, mogen lidstaten overwegen bij te dragen in de loonkosten van ondernemingen die anders vanwege de COVID-19-uitbraak personeel zouden ontslaan of in het met loon gelijkwaardige inkomen van zelfstandigen die vanwege de vaststelling van nationale maatregelen in respons op de COVID-19-uitbraak overgingen tot opschorting of vermindering van hun bedrijfsactiviteiten. Indien dergelijke steunregelingen voor de gehele economie gelden, vallen ze buiten het toepassingsgebied van het staatssteuntoezicht van de Unie, aangezien ze niet selectief zijn. Daarentegen worden die regelingen geacht ondernemingen een selectief voordeel op te leveren indien ze beperkt worden tot bepaalde sectoren, regio’s of soorten ondernemingen.
43. Indien dergelijke maatregelen steun vormen, zal de Commissie deze op grond van artikel 107, lid 3, onder b), VWEU als verenigbaar met de interne markt beschouwen, mits aan de volgende voorwaarden is voldaan:
a. de steun is bedoeld om ontslagen tijdens de COVID-19-uitbraak te vermijden (en om de voortzetting van de bedrijfsactiviteiten van zelfstandigen te garanderen);
b. de steun wordt in de vorm van regelingen toegekend aan ondernemingen in specifieke sectoren, regio’s of van een bepaalde omvang die door de COVID-19-uitbraak bijzonder worden getroffen;
c. de individuele steunverleningen van de loonsubsidieregelingen worden uiterlijk 31 december 2021 toegekend, ten behoeve van werknemers die anders zouden worden ontslagen als gevolg van de opschorting of inkrimping van bedrijfsactiviteiten door de uitbraak van COVID-19 (of ten behoeve van zelfstandigen wier bedrijfsactiviteiten negatieve effecten ondervinden van de COVID-19-uitbraak), en op voorwaarde dat de in aanmerking komende personeelsleden gedurende de volledige periode waarvoor de steun wordt toegekend, ononderbroken in dienst blijven (of op voorwaarde dat de desbetreffende bedrijfsactiviteit van de zelfstandige wordt gehandhaafd gedurende de volledige periode waarvoor de steun wordt toegekend);
d. de maandelijkse loonsubsidie mag maximaal 80 % van het brutomaandloon (inclusief de sociale premies van werkgevers) van de in aanmerking komende personeelsleden bedragen (of 80 % van het gemiddelde met loon gelijkwaardige inkomen van de zelfstandige). De lidstaten mogen, met name ten behoeve van categorieën met een laag loon, ook alternatieve berekeningsmethoden voor de steunintensiteit aanmelden, zoals het gebruik van het nationale gemiddelde loon, het minimumloon of de maandelijkse brutoloonkosten van de betrokken werknemers (of het gemiddelde met loon gelijkwaardige inkomen van de zelfstandige) vóór de COVID-19-uitbraak, op voorwaarde dat de steun evenredig blijft;
e. de loonsubsidie mag worden gecombineerd met andere algemeen beschikbare of selectieve maatregelen ter ondersteuning van de werkgelegenheid, mits de gecombineerde steun niet resulteert in overcompensatie van de loonkosten van de betrokken personeelsleden. Loonsubsidies mogen verder worden gecombineerd met betalingsuitstel voor belastingen en betalingsuitstel voor sociale premies.
43 bis. Voor zover die regeling ook personeelsleden van kredietinstellingen of financiële instellingen omvat, heeft steun aan die instellingen niet tot doel hun levensvatbaarheid, liquiditeit of solvabiliteit veilig te stellen of te herstellen, gezien de overwegend sociale doelstelling van dit soort steun ( 60 ). De Commissie is bijgevolg van oordeel dat dergelijke steun niet mag worden aangemerkt als buitengewone openbare financiële steun in de zin van artikel 2, lid 1, punt 28, van de richtlijn herstel en afwikkeling van banken en artikel 3, lid 1, punt 29, van de GAM-verordening, en niet mag worden getoetst aan de staatssteunregels die op de banksector van toepassing zijn ( 61 ).
